- Szczegóły
-
Opublikowano: czwartek, 26, marzec 2015 12:38
Kontynuujemy nasz przegląd dalszych losów byłych koszykarzy Śląska. W tej części prześledzimy kariery pozostałych zawodników związanych w naszym klubem w sezonie 2000/01.
CZĘŚĆ 2 (część pierwszą możesz przeczytać TUTAJ)
Dainius Adomaitis:
Litwin pozostał w Śląsku na kolejne dwa sezony, w których wrocławianie zdobyli złoto i brąz.
W 2003 roku przeszedł do francuskiego Gravelines Dunkierka. W klubie tym spędził cztery lata, będąc jednym z liderów występującej w europejskich pucharach drużyny. Jego największym sukcesem w tym okresie było zdobycie wicemistrzostwa Francji. Przez dwa sezony w Dunkierce grał wspólnie z polskim środkowym, Kordianem Korytkiem.
W rozgrywkach 2007/08 oraz 2008/09 Litwin bronił barw Barons Ryga. Również i w tym przypadku skrzydłowy był najczęściej graczem pierwszej piątki, a ze stołeczną drużyną rywalizował nie tylko w lidze łotewskiej, ale także w Lidze Bałtyckiej oraz europejskich pucharach. W 2008 roku Barons wygrali FIBA EuroCup. Z tego sukcesu Adomaitis mógł cieszyć się wspólnie z innymi zawodnikami znanymi z polskich parkietów – Michałem Hlebowickiem, Armandsem Skele, Giedriusem Gustasem oraz Rinaldsem Sirsninsem. W tym samym sezonie podopieczni znanego z pracy w Sopocie trenera Karlisa Muizinieksa sięgnęli również po mistrzostwo Łotwy.
Po zakończeniu w 2009 roku kariery zawodniczej Adomaitis, już jako trener, powrócił do Polski. Początkowo był asystentem w Enerdze Czarnych, z czasem przejmując obowiązki pierwszego szkoleniowca. W Słupsku spędził trzy sezony, w tym czasie zdobywając swoje pierwsze trofeum w nowej roli - brązowy medal mistrzostw Polski.
Po nieudanej przygodzie w Anwilu Włocławek powrócił na Litwę i związał się z Lietuvos Rytas Wilno, gdzie rozpoczął pracę z młodzieżą, a następnie dołączył do sztabu pierwszego zespołu.
W obecnym sezonie jest trenerem Juventusu Utenos, a jego podopiecznymi są dwaj byli gracze polskich klubów – Valdas Dabkus oraz Simas Buterlevicius. Prowadzi także reprezentację Litwy U22.
Aleksandar Avlijas:
Bośniak po odejściu ze Śląska zwiedził wiele klubów i lig, bowiem rzadko zdarzało się, by kończył sezon w miejscu, w którym go rozpoczynał.
W sezonie 2001/02 występował w rosyjskim Avtodorożniku Saratov, a następnie w jugosłowiańskim wówczas zespole Lovcen Cetinje.
Kolejny sezon to w przypadku „Saszy” trzy klubu z trzech różnych państw. Były to portugalskie Oliveirense Cacarola, jugosłowiańska jeszcze w tamtym okresie Vojvodina Nowy Sad oraz grecki Makedonikas Kozani.
W następnych rozgrywkach Avlijas powrócił do Polski, podpisując kontakt z Unią/Wisła. Nim jednak to nastąpiło, zdążył poznać ligę turecką, reprezentując barwy Turk Telekomu Ankara.
Jesienią 2004 roku związał się z izraelskim zespołem Maccabi Petah Tikva, jednak już w lutym 2005 ponownie pojawił się na parkietach PLK, tym razem jako zawodnik Turowa Zgorzelec.
Sezon 2005/06 przyniósł zawodnikowi stabilizację i pierwsze sukcesy od czasów gry w Śląsku. Występując w CSU Asesoft Ploiesti zdobył mistrzostwo Rumunii oraz puchar tego kraju. I choć po tak udanym okresie ponownie znalazł się w Polsce (rozegrał 10 spotkań w barwach Kotwicy Kołobrzeg), to w lutym 2007 roku wrócił do klubu, z którym zdobył dublet i w kolejnych rozgrywkach powtórzył to osiągnięcie. Karierę zakończył w grudniu tego samego roku, rozwiązując swój kontrakt z mistrzem Rumunii.
Obecnie wciąż związany jest z naszym krajem, będąc agentem kilku zawodników klubów Tauron Basket Ligi, w tym środkowego Śląską, Aleksandara Mladenovicia.
Robert Kościuk:
Kolejny sezon rozpoczął na zapleczu francuskiej ekstraklasy. Jako zawodnik Maurienne rozegrał jednak tylko trzy spotkania (średnio 5,7 pkt., 3,7 as.). Rozgrywki 2001/02 dokończył grając w Czarnych Słupsk. Podobnie ułożył się dla niego również sezon 2002/03. Zaczął go zagranicą, tym razem w Szwecji, będąc koszykarzem Atomics Oskarshamn. Kończył zaś w lidze polskiej, występując w Noteci Inowrocław.
Latem 2003 roku nie mógł znaleźć klubu i dopiero w trakcie rozgrywek dołączył do składu Śląska Wrocław. Był to jego ostatni sezon na zawodowych parkietach, w którym jednak udało mu się zadebiutować w Eurolidze, a także zdobyć wicemistrzostwo Polski oraz puchar kraju.
Po zakończeniu kariery zajął się szkoleniem młodzieży. Prowadzi drugoligowy zespół Roeben Gimbasket Wrocław. Jest inicjatorem powstania publicznego gimnazjum i liceum sportowego "Gimbasket".
Raimonds Miglinieks:
Po sezonie, w którym został najlepszym podającym prestiżowej Suproligi, łotewski rozgrywający popisał się podobnym osiągnięciem na EuroBaskecie 2001. Turecki turniej wydawał się więc potwierdzać słuszność decyzji sterników słynnego CSKA Moskwa o transferze tego zawodnika do ich klubu. 
Niestety, sezon 2001/02 spędzony w rosyjskiej stolicy nie był dla Miglinieksa udany. Jego drużyna spisywała się poniżej oczekiwań – w rozgrywkach krajowych nie zdobyła nawet medalu, w Eurolidze zaś czerwonoarmiści ledwo awansowali do TOP 16. Łotysz nie mógł być również zadowolony ze swojej pozycji w zespole – w Eurolidze spędzał na parkiecie średnio jedynie 12 minut, co z pewnością nie mogło satysfakcjonować koszykarza, który w swoich dotychczasowych klubach był podstawowym rozgrywającym.
Latem 2002 roku Miglinieks postanowił wrócić do Wrocławia. Z powodu poważnych problemów zdrowotnych w sezonie 2002/03 rozegrał jednak tylko dziesięć spotkań. Kontuzja biodra zmusiła go do zakończenia kariery w wieku 33 lat.
„Ray” próbował swych sił również w roli szkoleniowca – najpierw jako asystent selekcjonera reprezentacji Łotwy, a następnie, już samodzielnie, prowadząc zespół ASK Ryga.
Sebastian Zwolak:
Młody zawodnik częściej występował w zespole rezerw niż na parkietach ekstraklasy. Udało mu się jednak zaliczyć epizod w jednym ze spotkań elitarnej Suproligi.
W 2003 roku, w wieku 21 lat, wyjechał z Wrocławia i związał się na zasadzie wypożyczenia z drugoligową Ravią Rawicz. Następnie udał się do Stanów Zjednoczonych, gdzie reprezentował barwy junior college’u St. Catherines.
Po powrocie do Europy występował w niższych klasach rozgrywkowych w Polsce (AZS Politechnika Radomska, Polonia Leszno, Doral Nysa Kłodzko, AZS OSRiR Kalisz, WKK Wrocław), Wielkiej Brytanii (Solent Stars) oraz Belgii (Royal Nivelles).
Karierę zakończył jesienią 2010 roku, po rozegraniu jednego spotkaniu w drugiej lidze, w barwach Korsarza Gdańsk.
Rafał Bigus:
To jedyny z zawodników reprezentujących barwy Śląska w sezonie 2000/01, który do dziś zawodowo gra w koszykówkę.
Mając problemy z otrzymaniem od trenera Urlepa odpowiedniej ilości minut na parkiecie, w trakcie omawianego sezonu środkowy został wypożyczony do Prokomu Trefla Sopot. W Trójmieście, będąc podstawowym zawodnikiem swojego nowej drużyny, Bigus zdobył brązowy medal i Puchar Polski. Na kolejne rozgrywki powrócił do Wrocławia, zadebiutował w Eurolidze, a sezon zakończył mistrzowskim tytułem. W niezwykle silnym kadrowo zespole Śląska center był jednak głębokim rezerwowym. Dlatego też sezon 2002/03 zdecydował się rozpocząć w nieco mniej konkurencyjnym otoczeniu - Spójni Stargard Szczeciński. W ekipie środka tabeli mógł pokazać swoje możliwości. W 19 meczach notował średnie bliskie double-double: 14,5 pkt i 9,8 zb. Takie osiągnięcia zaowocowały ofertą z greckiej ekstraklasy i w trakcie trwania rozgrywek podkoszowy przeniósł się do Olimpii Larissa. Pomimo tego, iż zespół spadł do niższej ligi, Polak związał się z nim na kolejny rok. Nie była to zła decyzja, bowiem Olimpii udało się wywalczyć trzecie miejsce i awans (choć promocję do wyższej klasy rozgrywek klub zawdzięczał problemom finansowym jednej z drużyn ekstraklasy), a Bigus indywidualnie był drugim najlepiej zbierającym zawodnikiem tamtejszej I ligi (średnio 9,7 zb. na mecz). W sezonie 2004/05 środkowy kontynuował swoją przygodę z grecką koszykówką, będąc zawodnikiem ekstraklasowego MENT Vassilakis.
W 2005 roku wrócił do kraju, występując najpierw w Turowie Zgorzelec, a później (ponownie) w Śląsku Wrocław. Sezon 2005/06 zakończył jednak w Czechach, zdobywając mistrzostwo z ekipą CEZ Nymburk.
Po tym sukcesie kolejny raz trafił na parkiety PLK, tym razem stając się wyróżniającą postacią w składzie kołobrzeskiej Kotwicy. W swoim pierwszym sezonie w barwach Czarodziejów z Wydm rzucał średnio 13,1 pkt. i zbierał 8,2 piłki, w następnych rozgrywkach dostarczając swojej drużynie nieco mniej punktów, za to jeszcze efektywniej walcząc na tablicach (śr. 11 pkt, 8,9 zb.).
Jego indywidualne osiągnięcia w kolejnych klubach nie były już tak imponujące. Po występach w Baskecie Poznań (2008/09), Sportino Inowrocław oraz Polonii 2011 Warszawa (2009/10) absolwent amerykańskiego uniwersytetu Villanova ostatni raz wyjechał zagranicę, tym razem do Rumunii. Jako zawodnik CS Energia Rovinari Targu Jiu ponownie udowodnił, że potrafi wykorzystać swoje 214 cm wzrostu i zakończył sezon jako czwarty zbierający ekstraklasy, ze średnią 9,3.
W 2011 roku ostatecznie wrócił do kraju i podpisał kontrakt z AZSem Koszalin. W swoim drugim sezonie gry w barwach Akademików zdobył z drużyną brązowy medal oraz dotarł do finału Pucharu Polski. Po tych sukcesach, latem 2013 roku, rozstał się z dotychczasowym klubem i podpisał umowę z Turowem Zgorzelec, jednak pierwszy oficjalny mecz w rozgrywkach 2013/14 rozegrał… ponownie jako zawodnik AZSu. Sezon ten dokończył w innym, dobrze znanym sobie miejscu – Kołobrzegu.
W bieżącym sezonie Rafał Bigus występuje na parkietach I ligi, reprezentując barwy klubu, którego jest wychowankiem – Spójni Stargard Szczeciński. Mimo tego, iż w lipcu skończy 39 lat jest… liderem rozgrywek pod względem liczby notowanych zbiórek, zdecydowanie wyprzedzając pozostałych sklasyfikowanych w tej kategorii graczy.
Dominik Tomczyk:
„Domino” prawie całą swoją dalszą karierę związał ze Śląskiem. Wyjątkiem był sezon 2004/05, kiedy to podpisał kontrakt z Turowem Zgorzelec. Z powodu kontuzji w barwach drużyny z przygranicznego miasta rozegrał jedynie trzy spotkania.
Po mistrzowskim tytule z 2001 roku Tomczyk zdobył ze Śląskiem jeszcze pięć medali - złoty (2002), srebrny (2004), trzy brązowe (2003, 2007, 2008) oraz Puchar Polski (2004).
Obecnie szkoli młodzież w klubie WKK Wrocław.
James Cotton:
Amerykanin miał być w Śląsku następcą MVP poprzednich finałów – Charlesa O’Bannona.
Mający za sobą dwa sezony na parkietach NBA zawodnik w barwach naszego klubu wystąpił jednak tylko w dwóch oficjalnych spotkaniach – w tym w wygranym meczu o Superpuchar Polski. Po wyjeździe z Wrocławia kontynuował sezon w amerykańskiej lidze IBA, a następnie przeniósł się do australijskiego West Sydney Razorbacks. Z powodu problemów zdrowotnych zakończył karierę w 2001 roku, w wieku zaledwie 26 lat.
Michał Terlecki
