Trener Tomasz Jankowski decyduje się przenieść do Szkoły Mistrzostwa Sportowego we Władysławowie, a drużynę Śląska przejmuje duet trenerski Grzegorz Krzak – Maciej Maciejewski. Okrzepnięci młodzi wrocławianie czują się na parkietach drugoligowych coraz pewniej, co choć w minimalnym stopniu przekłada się na wyniki. Ekipa nie jest już „chłopcem do bicia” w „Kosynierce” rzucając wyzwanie wszystkim przeciwnikom. W połowie rozgrywek do klubu wraca wychowanek klubu Adrian Mroczek-Truskowski, któremu nie powiodło się w ekstraklasowej Polpharmie Starogard Gdański. Skład opiera się na zdolnych juniorach starszych, którzy oprócz zbierania doświadczenia w II lidze, zdobywają mistrzostwo Polski w prestiżowej kategorii wiekowej U-20. W drużynie brylują młodzi obiecujący – Norbert Kulon, Tomasz Bodziński, Wojciech Leszczyński, Jarosław Zyskowski czy Paweł Nowicki. Ekipa z bilansem 11 wygranych i 19 porażek zajmuje 12 miejsce w stawce 16 II-ligowych drużyn. Sukces drużyny juniorów starszych zachęca firmę Dialog do trzyletniego sponsorowania sekcji koszykówki. Na konferencji prasowej do informacji publicznej podana zostaje informacja że nowym prezesem sekcji WKS-u zostaje Maciej Zieliński.
Sezon 2011/2012
Prezes Zieliński w nowej roli odnajduje się świetnie – klub na miesiąc przed startem rozgrywek II ligi ogłasza konferencję prasową, na której prezentuje wielu nowych sponsorów, informuje o podjęciu współpracy z mediami, przedstawia nowe cele, w końcu także nowe twarze klubu, którymi stają się ludzie ze Śląskiem związani od lat, we Wrocławiu uwielbiani. Szkoleniowcem jest wieloletni asystent Mieczysława Łopatki Rafał Kalwasiński, a filarami odrodzonej drużyny stają Mirosław Łopatka, Radosław Hyży oraz Adrian Mroczek-Truskowski. Śląsk w niczym nie przypomina zespołu z lat poprzednich.
Sezon 2012/2013
Śląsk kontynuował zapoczątkowany przed rokiem plan powrotu do ekstraklasy i zapowiadał awans już w pierwszym sezonie gry w I lidze. Zespół wzmocnili zawodnicy z przeszłością na parkietach PLK: Paweł Kikowski, Łukasz Diduszko, Marcin Flieger oraz Krzysztof Sulima, a w trakcie sezonu do najsilniejszego składu w lidze dołączył - wszechstronny skrzydłowy - Michał Gabiński. Zmian dokonano również w sztabie szkoleniowym, gdzie parę Rafał Kalwasiński i Grzegorz Krzak zamienili Tomasz Jankowski z Jerzym Chudeuszem. Nie zmienił się za to kapitan - Adrian Mroczek-Truskowski nadal miał być zawodnikiem czuwającym nad resztą zespołu. Wyczekiwana inauguracja rozgrywek skończyła się porażką ze Spójnią Stargard Szczeciński, co wzbudziło wątpliwości dotyczące siły tego zespołu oraz możliwości zrealizowania celu. Drużyna jednak szybko osiągnęła oczekiwany poziom i kolejno gromiła wszystkie ekipy w lidze, bijąc rekord 25. zwycięstw z rzędu. Sezon zasadniczy "Trójkolorowi" zakończyli na pierwszym miejscu i byli niekwestionowanym faworytem do gry w finale. W pierwszej rundzie play-off Śląsk wygrał kolejno trzy spotkania ze Startem Lublin. Kolejnym rywalem w drodze do ekstraklasy miał być Siden Toruń. Po dwóch zwycięstwach w „Kosynierce” zespół trenera Jankowskiego przegrał dwukrotnie na parkiecie rywala. Śląsk, podobnie jak przed rokiem, czekał mecz o wszystko w półfinale. W piątym meczu wrocławianie nie pozostawili złudzeń ekipie z Torunia, pewnym zwycięstwem meldując się w finale. Ostatnim przeciwnikem w sezonie była drużyna MOSiR-u Krosno prowadzona przez Dusana Radovicia. Po zaciętym pierwszym meczu w Hali Orbita Śląsk zwyciężył, jednak przegrana w drugim meczu stawiała faworytów do awansu w niełatwym położeniu. W daleką podróż do Krosna zawodnicy jechali ze świadomością, że najważniejsze jest zwycięstwo w pierwszym meczu na trudym terenie. To gwarantowało powrót do Wrocławia na ostatni mecz, w przypadku przegranej w czwartym meczu. Po niezwykle zaciekłym spotkaniu zakończonym dogrywką, Śląsk uzyskał przewagę 2:1 i wrocławianom brakowało już tylko jednego zwycięstwa do mistrzostwa. Po drugim meczu na Podkarpaciu "Trójkolorowi" wrócili tam, gdzie od zawsze było ich miejsce – na parkiety ekstraklasy.
Sezon 2013/2014
Plan sportowego powrotu do ekstraklasy został zrealizowany - dwa awanse w dwa lata. Pierwszy sezon po powrocie do ekstraklasy nie był jednak łatwy dla całego klubu. Budowę składu powierzono serbskiemu szkoleniowcowi Milivoje Laziciowi, we wrocławiu pozostawiono trzon zespołu, który deklasował rywali w I lidze. Bardzo długo szukano odpowiednich zawodników zagranicznych, którzy mieli stanowić o sile "Wojskowych". Zawirowania w składzie odbiły się na wynikach w lidze, gdzie Śląsk raził brakiem stabilności. W poszukiwaniu zmian zarząd klubu postanowił zrezygnować z usług trenera Lazicia zespół powierzając doświadczonemu Jerzemu Chudeuszowi. Zmiana szkoleniowca poskutkowała również zmianą atmosfery w zespole. W klubie postawiono sobie nowe wyzwania sportowe i organizacyjne. Poskutkowało to zdobyciem czternastego, po dziewięcioletniej przerwie, Pucharu Polski. Sukces w rozgrywkach pucharowych, gdzie Śląsk na własnym parkiecie pokonał w ciągu dwóch dni Anwil Włocławek i Turów Zgorzelec, nie przełożył się na wyniki w lidze. "Trójkolorowi" pierwszy raz w historii występów w PLK nie awansowali do fazy play-off, co nie zostało dobrze przyjęte. We Wrocławiu zdecydowano się na przebudowę składu oraz określenie realnych do realizacji celów, które mają zakończyć się wyczekiwanym sukcesem drużyny w rozgrywkach ligowych.
Sezon 2014/2015
Drugi sezon na parkietach Tauron Basket Ligi w wykonaniu WKS był znacząco lepszy od poprzedniego, jednak pozostawiający po sobie pewien niedosyt. W drużynie pojawiło się wielu klasowych zawodników, sprowadzono także Emila Rajkovicia, trenera z wielkimi sukcesami w rodzimej Macedoniii. Już start rozgrywek zwiastował poprawę wyników - Śląsk wygrał siedem pierwszych meczów i od początku zajmował miejsce w czołówce tabeli. Szczególnie dobrze wrocławianie radzili sobie grając w hali Orbita, gdzie po pasjonujących spotkaniach pokonali m.in. mistrzów i wicemistrzów kraju - Turów Zgorzelec i Stelmet Zielona Góra. Przez cały sezon zasadniczy tylko Czarni Słupsk zdołali odczarować wrocławską Orbitę. Trójkolorowym nie udało się obronić Pucharu Polski, gdyż w ćwierćfinałowym spotkaniu ulegli późniejszym triumfatorom tych rozgrywek - Stelmetowi. Do końca rundy zasadniczej Śląsk bił się o trzecie miejsce przed play-off, ostatecznie jednak lądując na piątym, co oznaczało brak przewagi parkietu w decydujących spotkaniach. Pierwszym rywalem w finalnej fazie sezonu został więc czwarty zespół tabeli, czyli... Czarni Słupsk. We Wrocławiu wiedziano, że kluczem do wyeliminowania rywali będzie odniesienie choćby jednego zwycięstwa na ich parkiecie. Dwa niezwykle zacięte mecze w hali Gryfia (oba zakończone dopiero po dogrywce) nie przyniosły jednak Śląskowi żadnej wygranej. Przybici tym faktem wrocławianie ulegli także u siebie, a słupszczanie udowodnili, że mają patent na Orbitę. Ostatecznie WKS został sklasyfikowany na szóstym miejscu, robiąc jednak kolejny krok w przód na drodze do osiemnastego tytułu mistrzowskiego.
Sezon 2015/2016
Kolejny rok rozgrywek na najwyższym szczeblu zapowiadał się obiecująco. Wzmocniona przed sezonem drużyna Śląska stanowiła polsko-amerykańską mieszankę wzbogaconą o Ukraińca Witalija Kowalenkę. Nowym trenerem został serb Mihailo Uvalin, a jego asystentem znany we Wrocławiu Radosław Hyży, który koszykarki parkiet zamienił na trenerską ławkę. Dwa zwycięstwa w pierwszych czterech meczach dawały nadzieję na udany sezon, jednak po słabej postawie zespołu w kolejnych spotkaniach Uvalin został zwolniony. Nowym-starym szkoleniowcem zespołu został Emil Rajković. Po siódmej porażce z rzędu - w Hali Orbita z MKS Dąbrowa Górnicza - amerykański zaciąg opuścił drużynę, która uzupełniona została jedynie Ukraińcem Denisem Ikowlewem i kolejnym Amerykaninem Francisem Hanem. W drużynie pozostał także Jarvis Williams - najjaśniejszy punkt drużyny i ulubieniec wrocławskich kibiców. Gracz zza Oceanu, mimo słabej gry Śląska, notował średnią ponad 17 punktów i blisko 9 zbiórek na mecz. W wyniku zawirowań wokół drużyny i perturbacji kadrowych Śląsk na początku 2016 roku zajmował ostatnie miejsce w tabeli. Wkrótce WKS zaczął spisywać się lepiej i odnotował kilka cennych zwyciestw, lecz kolejnym ciosem dla drużyny było odejście Williamsa do Turcji na początku lutego. Rolę lidera drużyny przejął Ikowlew, który między innymi zdobył 33 punkty w wygranym meczu z AZS Koszalin. Brak Williamsa, krótka ławka i kontuzje nie pozwoliły jednak Wojskowym na nic więcej, niż zajęcie 14. miejsca w tabeli. Śląsk w sezonie 2015/16 powrócił na europejskie parkiety i wystąpił w FIBA Europe Cup, gdzie w pierwszej rundzie wygrał cztery z sześciu spotkań i awansował do grona 32 najlepszych drużyn. W kolejnym etapie Trójkolorowi okazali się jednak gorsi od rywali z Turcji, Belgii i Szwecji.
Sezon 2016/2017
Przed kolejnym sezonem klub z powodów finansowych spadł do II ligi, gdzie rozpoczął walkę o kolejny powrót do najwyższej klasy rozgrywkowej. Drużyna oparła swoją przyszłość na młodych, utalentowanych zawodnikach, z których część zadebiutowała na parkietach PLK w barwach Śląska już w poprzednim sezonie. Trenerami zespołu zostali Dominik Tomczyk i Jacek Krzykała - legendarni zawodnicy Śląska oraz dotychczasowi trenerzy drugiej drużyny WKS-u. Młodzi koszykarze Wojskowych wzięli II ligę szturmem, wygrywając 17 pierwszych spotkań sezonu. Pierwsze skrzypce grali kapitan Wojciech Jakubiak, sprowadzony przed sezonem z Konina Aleksander Dziewa oraz utalentowany rozgrywający Jakub Musiał. Kluczem do sukcesu była jednak szeroka i zbilansowana kadra, dzięki której Śląsk przegrał zaledwie 2 z 24 spotkań rundy zasadniczej, którą zakończył na pierwszym miejscu. W połowie sezonu uzupełnił ją Michał Musijowski, którego doświadczenie okazało się bezcenne w walce o awans. W pierwszej rundzie play-off Trójkolorowi bez problemu pokonali Polkąty Maximus Kąty Wrocławskie. Więcej problemów sprawili im w kolejnej fazie zawodnicy AZS Weegree Politechnika Opolska, którzy po dramatycznej dogrywce wygrali spotkanie na własnej hali. W Kosynierce jednak dwukrotnie z dużą przewagą wygrywał Śląsk, nie dając rywalom żadnych szans. Kolejnym trudnym wyjazdem była podróż do Łowicza, lecz tym razem to Wojskowi okazali się lepsi o punkt od miejscowego Księżaka i wygrali całą rywalizację w stosunku 2-0. Bezpośrednim rywalem w walce o I ligę była drużyna KK Warszawa. Porażka podopiecznych Tomczyka i Krzykały w pierwszym meczu wzbudziła niepokój, lecz ze stolicy wrocławianie wrócili z tarczą i bardzo ważnym zwycięstwem. W decydującym spotkaniu w Kosynierce Śląsk nie pozostawił wątpliwości, kto zasługuje na awans, wygrywając aż 83:52. W finale II ligi Śląsk uległ R8 Basket Kraków, lecz już wcześniej Trójkolorowi mogli świętować pewny i zasłużony awans do wyższej klasy rozgrywkowej. Nie był to jedyny sukces młodych zawodników Śląska w tym sezonie. Sięgnęli oni także po tytuł Mistrzów Polski U20, który wywalczyli na turnieju w Gdyni.
Sezon 2017/2018
Przed startem pierwszoligowych zmagań szeregi zespołu Śląska zasiliiło czterech zawodników z bogatą przeszłością właśnie na zapleczu ekstraklasy: Adrian Mroczek-Truskowski, Marcin Bluma, Karol Michałek oraz Marcin Pławucki. Ponadto do drużyny dołączył młody rozgrywający Karol Kutta. Wzmocnienia mają pomóc młodym graczom Śląska w adaptacji na pierwszoligowych parkietach, a szeroka kadra pozwoli zachować trenerom Tomczykowi i Krzykale duży wybór zawodników na każdej pozycji. Celem na nadchodzący sezon jest awans do play-off, ale kto wie, na co stać tę mieszankę młodości i doświadczenia?
